Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Καλή σχολική χρονιά από έναν μαθητή!

Το ξύπνημα

Όλα αρχίζουν μόλις ανοίγω τα μάτια μου κάθε πρωί. Μόλις αποκτώ τις αισθήσεις μου από το πρωινό ξύπνημα στις 6.45 μου έρχεται ένα flashback από τις στιγμές της ζωής μου. Και μετά λέω όταν κοιτάζω τον καθρέφτη: τι μου κρύβει σήμερα το σχολείο; Άλλη μια φουρτουνιασμένη μέρα ή μπουνάτσα;
Θυμάμαι τους φίλους μου καθώς κατεβαίνω τη σκάλα και πώς αυτοί έχουν σταθεί τόσες φορές στο πλευρό μου κι εγώ στο δικό τους.
Οι αγώνες που νικήσαμε και χάσαμε…
Πώς πάντα είναι όλοι έτοιμοι να τρέξουν και να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον.

Μετά, στο τελευταίο σκαλί, αναρωτιέμαι: τι αγώνα θα δώσουμε σήμερα; Θα νικήσουμε ή θα χάσουμε;
Έπειτα, πατάω στο πάτωμα, και λέω στον εαυτό μου με ένα χαμόγελο ότι σίγουρα θα νικήσουμε.
Έπειτα πάω στο σχολικό με τη μικρή μου αδερφή, τη Μάιρα.

Σκέφτομαι τα χρόνια που μπαινοβγαίνω σ’ αυτό το (δε μου επιτρέπεται η έκφραση) σχολικό. Θυμάμαι την πρώτη μέρα έπεσα στην παγίδα να κάνω έναν λάθος φίλο. Τον Νικηφόρο. Τρία χρόνια με κυνηγούσε σα ζώο και δεν είχα φίλους, με είχανε για τρελό. Όμως όλα τα καλά και τα κακά τελειώνουν κάποτε, κάποτε τελειώνουν, κάποτε.

Ευτυχώς από τότε έκανα πραγματικούς φίλους και συνεχίζουν να αυξάνονται.
Έπειτα, φτάνοντας στο σχολείο, σκέφτομαι: prison break, jail, break κλπ.
Βλέποντας τους φίλους μου φοβάμαι μήπως θυμώσω και χάσω τον έλεγχο σαν τον Ichigo με την Hollowmask που μπορεί να τον κάνει πιο δυνατό μα δεν μπορεί πάντα να την ελέγξει.
Έχω φίλους, ξέρω ποιος είμαι και ότι σήμερα έχει μπουνάτσα.
 




Nίκος Διαλεκτόπουλος, μαθητής.


(Το κείμενο γράφτηκε στο πλαίσιο άσκησης δημιουργικής γραφής)