Γειά σας, γειά σας φίλοι και φίλες !
Δεν κρατιέστε να μάθετε τη συνέχεια; Τι έγινε την κρίσιμη μέρα,
στο πρώτο μάθημα σκέιτ. Κανονικά τώρα δε θα 'πρεπε να τα βγάζω
όλα στη φόρα, αλλά θα πω τόσα όσα είναι κρίσιμα, κρισιμότατα μάλιστα.
Και θέλω τη βοήθειά σας. Ξημερώνει λοιπόν η πρώτη μέρα του χρόνου
και η μάνα μου κάνει ακόμη εκείνο το χαζό αστείο με το γλυκό που αφήνει
για τον Άγιο Βασίλη. Λες κι είμαστε 2 χρονών. Πάει πρωί πρωί, το
χλαπακιάζει και μετά λέει ότι το έφαγε ο Άγιος. Φυσικά γελάμε πια, αλλά
είναι η παράνοια της οικογένειας. Συνεχίζουμε να παίζουμε τη σκηνή έτσι
για γούστο, λέει. Τώρα αν είσαι στα κέφια σου ΟΚ. Αν όμως έχεις τις
αγωνίες σου, κάτι τέτοια σε κάνουν τούρμπο. Έστω. Που λέτε...
