Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012


-Mαρκέλλα…Χάρηκα!!!

Αυτές οι λέξεις συνοδευόμενες από μια δυνατή φωνή και ένα χέρι έτοιμο για χειραψία είναι σχεδόν σίγουρα τα πρώτα πράγματα που θυμούνται οι συμμαθητές και φίλοι μου.

-Ευαγγελάκου!

Είχε ακουστεί την πρώτη μέρα δυνατά και καθαρά το επίθετό μου από τα χείλια της φιλολόγου. Ή ήταν μουσικός;

-Serio. Είχα απαντήσει εγώ με έμφαση. Ήμουν σίγουρη πως κανένας δε θα είχε μπει στον κόπο να γράψει το πρώτο επίθετό μου. Το έχω συνηθίσει πια. Σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, θεατρικές ομάδες, καράτε, βόλεϊ κλπ. Πάντα παραβλέπουν αυτούς τους λατινικούς χαρακτήρες που καθορίζουν την καταγωγή μου.

-Και πώς γράφεται αυτό; Ρώτησε σα να μην της άρεσε η σκέψη πως έπρεπε να κάτσει να το αλλάξει. Σχεδόν αυτόματα απάντησα:

-Σ-Ε-Ρ-Ι-Ο με τον τόνο που πάντα έδινε τα στοιχεία της η μητέρα μου.

-Και πως μας ήρθε αυτό το επίθετο;

-Από την Κάτω Ιταλία απάντησα και τα μάτια μου έλαμψαν αμέσως.

Η αλήθεια είναι πως όταν κάτι μου αρέσει το κάνω πραγματικά καλά. Βέβαια αν κάτι δε μου αρέσει, απλά δεν το κάνω. Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματά μου. Δεν συμβιβάζομαι και αντιμιλώ. Δεν είναι ότι είμαι κάποια που αδιαφορεί επιδεικτικά γι αυτό που της λένε. Δεν το κάνω επίτηδες. Απλά κάνω ισχυρό αντίλογο και, σε συνδυασμό με τη δυνατή φωνή μου, ακούγεται σα να έχω όρεξη για τσακωμό.

Για ό,τι είμαι σήμερα «ευθύνονται» μια υπέροχη αν και κάπως «ελλιπής» οικογένεια και ένας πανέξυπνος προπονητής που μου έχουν μάθει να μην τα παρατάω γιατί πάντα θα υπάρχει ένα πιο σπουδαίο παιχνίδι, οπότε δε χρειάζεται να χαραμίζομαι σε μιζέριες αν χάσω κάτι!

Μαρκέλλα Serio
Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Γέρακα