-Hρέμησε! Ηρέμησε και εξήγησέ μου ξανά από την αρχή.
-Λοιπόν. Πρώτον δεν βρήκα αλεύρι που φουσκώνει μόνο του.
-Πω πω! Τι λες τώρα;
-Δεύτερον: η φόρμα είναι στο ψηλό ντουλάπι και δεν τη φτάνω χωρίς σκάλα. Εεε…και στην ηλικία μου, που να σκαρφαλώνω; Τρίτον…Α, εδώ σε θέλω. Δεν έχω σοκολατένιες τρούφες.
-Πω πω. Πάει το κέικ. Πάι η επίσκεψη. Α, στάσου, μήπως έχεις φάριν απ;
-Φυσικά.
-Είναι κι ο γιος σου εκεί;
-Όχι, μόνο ο εγγονός μου και βλέπει τηλεόραση το χαμένο! Απορώ τι θα κάνει με τις Πανελλήνιες αυτό το παιδί. Τις προάλλες, που έχασα τη μασέλα μου και έσκυβα γρια γυναίκα κάτω από καναπέδες και πάγκους! Και δεν γύρναγε ο ανεπρόκοπος να δει γιατί κυλιέμαι στο πάτωμα. Ο αχαΐρευτος. Τς τς τς!
-Μμμ ναι. Α και κουβερτούρα;
-Πρέπει να ‘χω ναι.
-Λοιπόν, άκου προσεκτικά. Θα βάλεις το φάριν απ αντί για αλεύρι και θα κάνεις κομματάκια την κουβερτούρα για τρούφες. Ε σήκωσε κι από τον καναπέ τον εγγονό σου να κατεβάσει τη φόρμα και να πάει να διαβάσει!
-Αχ βρε Μάρθα. Ποια είσαι!
Από εργαστήριο δημιουργικής γραφής που κάναμε με τα παιδιά του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου Γέρακα.
ΑπάντησηΔιαγραφή